Nepal

Poon Hill

HOOFDSTAD

Kathmandu

Datum

Januari 2024

Valuta

Nepalese Rupee

VLIEGTIJD

+/- 10,5 uur (met overstap)

Het maakt niet hoelang het duurt, we zijn aan het lopen.

Ik weet niet precies hoe het tot stand kwam, maar ineens had ik een retourtje naar Nepal geboekt om daar de Himalaya te beklimmen. Het is niet zo dat ik een fervent bergbeklimmer ben… Bij mij werkt het vaak zo: ik oriënteer me globaal op een bestemming, meestal op basis van de keuken, cultuur en zo min mogelijk toeristen. Pas daarna boek ik een ticket en begin ik me gedetailleerd in te lezen. Zo kwam het dat ik ineens een ticket naar Nepal had geboekt, in januari! Precies, de koudste maand van het jaar.

Vervolgens had ik een 8-daagse track geboekt bij Alpine Ramble. Dit zou betekenen dat ik een huttentocht zou doen en in 7 nachten en 8 dagen naar Annapurna Base Camp (ABC) zou trekken.

En dan is ineens het moment daar en begon de angst toe te slaan… waarom ga ik de Himalaya beklimmen? Wat heeft mij hiertoe gedreven… De dag voor vertrek had ik een enorme pijn in mijn buik. De dag ervoor hadden we nog met z’n allen Indiaas gegeten en vroeg mijn familie of zij ook pijn in de buik hadden… Mijn zusje zei nog: het zal wel stress zijn… (ik geef haar niet graag gelijk).

Ik zou twee weken rondreizen, naast Pokhara (aan de voet van de Himalaya) besloot ik Kathmandu en Chitwan te bezoeken. Kathamndu omdat dit de hoofdstad van Nepal is en ik nieuwschierig was naar hoe intens het daar zou zijn en Chitwan vanwege het National park.

Praktische zaken

Koude douches;
Geen verwarming in restaurants en bars;
Neem voldoende cash (rupee) mee;
De lokale bevolking kan wat opdringerig en intens overkomen;
Eet alleen maar vegetarisch eten.

Omdat ik alleen op reis ging, had ik vooraf onderzoek gedaan naar veilige wijken in Kathmandu. De wijk Thamel sprak me aan, en daar had ik ook mijn hotel geboekt.

Bij mijn aankomst op het vliegveld stonden er twee mannen met twee auto’s en borden met mijn naam. Dit bleek een misverstand: zowel het hotel als Alpine Ramble, de organisator van mijn trekking, hadden een taxi geregeld. De organisator van de trekking vertelde dat de weersvoorspellingen slecht waren en dat het beter was om de volgende dag al met de trekking te beginnen. Daarom ging ik eerst mee met de taxi naar Alpine Ramble om alles te regelen.

Nadat alles in orde was gebracht en ik wist dat ik de volgende dag naar Pokhara zou vertrekken, besloot ik nog wat sightseeing te doen in Kathmandu. Ik dropte mijn spullen in het hotel, nam hete douche (want het was of heet of koud )en ging op pad om de stad te verkennen.

Mijn eetervaringen

Voor de zelfgemaakte én beste ramen: Momotarou Restaurant;
Indiaas en lokaal eten: Third eye Restaurant.

Mijn overnachtingen

Het hotel met het meest warme water: Taleju Boutique Hotel.

Mijn activiteiten en bezichtigingen

Swayambhunath: Een boeddhistische tempel (de oudste stoepa in Nepal), met een prachtige grote Boeddha. Je ziet hier ook veel aapjes, die vaak wat schuw zijn. Hoewel er veel toeristen komen, zie je hier ook veel locals. Houd er rekening mee dat je een steile heuvel moet beklimmen om er te komen.
De Pashupatinath-tempel: Toen ik voor de tweede keer lekkere ramen aan het eten was bij Momotarou Restaurant, kwam er een Chinees meisje naar mij toe. Ze vond een Europese meid wel interessant en met Google-translate en handen en voeten zei ze dat ik om 16:00 naar de Pashupatinath-tempel zou moeten gaan want daar was iets speciaal. Maar ik begreep het niet helemaal en ik was wel benieuwd wat dat zou zijn. Toen ik daar eenmaal rondliep keken alle Hindoestaanse vrouwen mij al heel erg indringend aan, ik kreeg er een een umheimlich gevoel van en toen ik eenmaal binnen was, begreep ik het… het stonk en ik stond ineens oog in oog met een openbare crematie… Maar, zeker de moeite waard!
Durbar square: Een prachtig plein met indrukwekkende gebouwen vol gedetailleerd vakmanschap. Het is bijzonder om te zien hoe fijn uitgewerkt de gebouwen zijn. Er zijn gidsen aanwezig die voor 5 à 10 euro veel vertellen over de geschiedenis van Kathmandu. Zo leerde ik dat er in 2015 een aardbeving plaatsvond die veel schade heeft aangericht, waarvan het herstel nog steeds gaande is.
Ananda Spa Natural Therapy Thamel: ik heb daar denk ik 3 keer echt een heerlijke massage genomen. Voor Aziatische begrippen wel duurder, maar de ervaring is hetzelfde.
Food tour door Kathmandu: Als je van eten houdt, is dit echt een aanrader! Met Deepah wandel je door de kleine straatjes van Nepal en ontdek je plekjes waar je als toerist normaal niet zou komen, of waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. Je proeft gerechten zoals achar, soyebian, yamari, eggbara, jeri, samosa, lalmohan, carrothaluwa, selroti, chanatarkari en natuurlijk een thali. Let op: eet van tevoren niets! Ik had een uitgebreid ontbijt gegeten en kon op een gegeven moment echt niets meer op.

De volgende ochtend vloog ik van Kathmandu naar Pokhara. Je zou ook met de bus (12 uur) of de auto kunnen gaan (6 à 7 uur), maar ik koos voor het vliegtuig (30 minuten) omdat ik maar beperkte tijd had. Ik wist niet wat ik van Pokhara moest verwachten, maar toen ik daar aankwam, voelde ik me er meteen thuis. De stad ligt aan de oevers van Lake Phewa, onder het indrukwekkende uitzicht op de torenhoge Annapurna-bergen. De hele stad is gericht op hikers en thrillseekers.

Mijn restaurantervaringen

Fresh elements: Ik heb hier twee keer gegeten. Je kunt er gezellig zitten en genieten van heerlijk lokaal eten! Veel locals komen hier, en er speelde ook een live band. Hier ontdekte ik ook Ghorka beer, een heerlijk sterk biertje.

Mijn hotelervaringen

Hotel Middle Path & Spa: Dit hotel was geweldig! Ik had het geboekt na mijn trekking in de Himalaya, en het voelde als een paradijs. Sauna, spa, massage, heerlijk eten en, niet te vergeten, een WARME DOUCHE!
Hotel Mountain View – Lakeside Pokhara: dit hotel was via Alpine Ramble geregeld, maar ik vond het een beetje tegen vallen. Het was oud en vervallen, plus koud water… Ik heb daar één nachtje geslapen.

Mijn activiteiten en bezichtigingen

Het Phewa lake: Aan het eind van de middag ben ik gaan varen op dit prachtige meer. Het was een serene ervaring; alleen het geluid van de peddels en vogels, terwijl de zon langzaam onderging. Het was wel koud, dus ik zat met mijn donsjas in de boot, maar het was onvergetelijk.
World Peace Pagoda: Een leuke hike naar de boeddhistische stoepa, gelegen aan het Phewa-meer. Het was een fijne bergwandeling met prachtige uitzichten.
Pumdikot Religious Area: Een andere leuke wandeling, hoewel het beeld op dat moment helaas in de steigers stond.

Op de eerste dag van de trekking vertrokken we vanuit Pokhara, op weg naar het startpunt van onze tocht in Nayapul. De spanning gierde door mijn lijf; het vooruitzicht van acht dagen door de bergen maakte me letterlijk misselijk van opwinding en zenuwen. Met mijn gids en een porter stapten we in de taxi richting Nayapul. Al snel merkte ik hoe de temperatuur flink daalde vergeleken met Pokhara, maar toen we uitstapten en ik de frisse berglucht opsnoof, gleed alle spanning langzaam van me af. Het was een prachtige zonnige dag, en we begonnen onze wandeling langs een kabbelend riviertje. Al snel waren al die extra lagen kleding niet meer nodig, en ik voelde me sterk en herboren.

De eerste uren liepen we over stenen trappen door terrasvormige velden, langs weelderige bossen, en passeerden we klaterende watervallen. Rond het middaguur kwamen we aan bij een theehuis voor de lunch. Na mijn ervaringen met Aziatische gerechten die mijn maag weleens van streek hadden gemaakt, besloot ik op veilig te spelen en een vegetarisch noedelgerecht te bestellen. Het eten gaf me nieuwe energie, en ik genoot van de zon, ondanks dat de koude wind me snel weer rillingen bezorgde.

Aan het einde van de dag, net voor zonsondergang, bereikten we het dorp Ghandruk. Ik was uitgeput en verlangde naar ontspanning, maar het theehuis bleek eenvoudiger dan ik had gehoopt. De kamer was koud, en ik was de enige toerist, dus de kachel bleef uit. Gelukkig kon ik heet water bestellen om mezelf op te warmen. Na lang wachten kreeg ik mijn maaltijd: een fantastische tali dal bhat met een verrassend dessert van appel en granaatappelpitjes en een Snickers. Dit gaf me de energie die ik nodig had voor de komende dagen. Na het eten trok ik me terug in mijn kamer, die ik zo goed mogelijk warm probeerde te houden met mijn dikke thermo-ondergoed en een -20-mummy-slaapzak.

De volgende ochtend, na een heerlijk ontbijt van havermoutpap met fruit, vertelde mijn gids dat er op de geplande route lawinegevaar was. We besloten voor een alternatieve route te kiezen en richting Poon Hill te gaan, een veilige keuze want ik wil dit verhaal nog na kunnen vertellen.

Met frisse moed pakten we onze spullen en zetten we onze tocht voort. De route bracht ons over hangbruggen, langs bamboestruiken, door groene dalen en eindeloze trappen die ons steeds hoger brachten. En daar, ineens, zag ik haar: Machapuchare, de prachtige ‘Fishtail Mountain’. De aanblik gaf me kippenvel, zelfs door het zweet en de bevroren rug heen. Dit was zo’n moment dat je nooit vergeet. Het theehuis waar we die avond verbleven had gelukkig een kachel, en ik heb de hele avond genoten van de warmte – een waar geschenk op deze hoogte.

Op dag vier bereikten we dan eindelijk Poon Hill. We vertrokken om vijf uur ’s ochtends, gewapend met hoofdlampen en volledig ingepakt tegen de kou. Na een uur klimmen stonden we boven, oog in oog met de Annapurna I, Machapuchare, Himchuli, Annapurna South, en de Dhaulagiri. Terwijl de zon opkwam en ik met een warme kop koffie daar stond, maakte de zware tocht plaats voor een gevoel van puur geluk en euforie.

Het hoogtepunt was bereikt en we zouden ons weer voorbereiden op de afdaling. Mentaal was dat natuurlijk een heel fijn gevoel. Ik moest mijzelf in toom houden om niet te snel te gaan want ik wilde ook genieten van de tocht. En wat heb ik genoten. Ondertussen had het in de Himalaya-gebergte ook gesneeuwd, dus we moesten onze sneeuwschoenen aan doen, dat was wel even uitdagend lopen. De gids verloor een aantal keren zijn evenwicht. Uiteindelijk werd de temperatuur steeds beter omdat we naar beneden gingen en liep ik uiteindelijk weer in mijn t-shirtje in de zon.

Ik voelde me dankbaar en voldaan, omringd door de grootsheid van de bergen en het besef van alles wat ik had meegemaakt.

Nadat ik in Pokhara was geweest, had ik nog vijf dagen over, dus besloot ik om vanuit Pokhara naar Chitwan te gaan, waar het National Park mij aantrok. Ik had een vlucht geboekt met Boeddha Air, en ik herinner me nog goed dat de turbulentie zo hevig was dat de man naast me begon te bidden. Uiteindelijk aangekomen werd ik opgehaald door iemand van het hotel. Terwijl we richting het hotel reden, vertelde de taxichauffeur me over Chitwan. Ik kwam uit Pokhara, een klein, charmant en mooi stadje, en nu bevond ik me in een compleet andere omgeving, wat als een stap terug voelde. Maar goed, de reden waarom ik Chitwan wilde bezoeken was om het National park. Dat heb ik geweten ;-).

Mijn eetervaringen

KC Restaurant: Toen ik op zoek ging naar een fijn restaurant in Chitwan, kwam ik dit restaurant tegen. In eerste instantie dacht ik: Fastfood (“KC, zonder F”), maar alles behalve dat. Ik heb hier twee keer gegeten.
Hotel Aikawa: Iedere ochtend wanneer ik het hotel wilde vertrekken vroeg de medewerker of ik die avond bij hun in het Restaurant wilde komen eten. Normaal vind ik het veel leuker om op pad te gaan, maar de medewerker vroeg het voor de derde keer en ik was de enige gast en dacht waarom niet. Om 19:00 had ik gereserveerd (LoL) en ik kreeg een ammuse. Met drie obers stonden ze om mij heen. Alsof ik van de maffia was. Ik voelde mij een klein beetje opgelaten. Ik vroeg de ober wat de lokale sepcialiteit is en dat is Nepalese kip in een stoofpotje met rijst. Ik bestelde dat. De ober vertelde mij nadien dat de kip voor het eten was geslacht… Het was lekker, maar de kip was wat aan de taaite kant, het lijkt wel op een soepkip maar dan met iets meer vlees.

Mijn overnachtingen

Hotel Tharu Garden And Beer Bar: Het huisje dat ik geboekt had (kreeg op Booking.com goede recensies) viel tegen: het was niet schoon en behoorlijk vervallen. Na aankomst heb ik er wat gegeten, maar ging snel op zoek naar een ander verblijf. Trouwens, de cocktails zijn wel lekker daar ;-).
Hotel Aikawa: Elke ochtend wanneer ik het hotel wilde verlaten, vroeg de medewerker of ik die avond in hun restaurant wilde komen eten. Normaal ga ik liever op pad, maar na de derde keer dacht ik, waarom ook niet? Ik had gereserveerd om 19:00 uur (haha) en kreeg een amuse, omringd door drie obers alsof ik bij de maffia hoorde. Dat voelde een beetje ongemakkelijk. Ik vroeg wat de lokale specialiteit was, en de ober vertelde dat dit Nepalese kip in een stoofpot met rijst was. Ik bestelde het, en de ober vertelde me later dat de kip speciaal voor de maaltijd was geslacht… Het was lekker, al was de kip wat taai, een beetje zoals soepkip maar dan met iets meer vlees.

Mijn activiteiten en bezichtigingen

Chitwan National park: Oké, dit was echt heel spannend. We gingen met een groep de jungle in, vooraf kregen we instructies van twee gidsen over hoe je moet omgaan met bepaalde dieren, zoals het vermijden van oogcontact met beren en het rustig blijven in gevaarlijke situaties. Als we geluk hadden, zouden we dieren zoals neushoorns, herten, luipaarden, wilde olifanten, beren en Bengaalse tijgers kunnen tegenkomen. Tijdens de instructies kreeg ik het toch een beetje benauwd. Ik dacht meteen: “Straks ben ik degene die niet kan bijhouden en wordt aangevallen door een dier…” Het avontuur leek me bijna niet meer leuk en ik overwoog zelfs om af te haken, maar toen herinnerde ik me het gevoel van mijn tijd in de Himalaya, en besloot ik door te zetten. Uiteindelijk zagen we neushoorns, krokodillen, herten en zelfs een beer. De ontmoeting met de beer was zenuwslopend, want hij had ons opgemerkt, waardoor iedereen verstijfde. Gelukkig liep de beer uiteindelijk weg…
Boottocht over de Narayani rivier: met een gids in een bootje vaar je deze rivier over. De gids wist veel te vertellen over verschillende (meer dan 500) vogels, krokodillen en andere dieren die we zijn tegengekomen.
Tharu village: Met de fiets door het Tharu-dorp gefietst. Het was prachtig, maar ook schrijnend om te zien: aan de ene kant hoe blij deze mensen zijn, en aan de andere kant hoe sober ze leven (een understatement).