Chili

HOOFDSTAD

Santiago

TAAL

Spaans

VALUTA

Chileense peso

VLIEGTIJD

+/- 17 uur

13.671 kilometer van huis – het zuidelijkste punt waar ik tot nu toe ben geweest. Want waarom dichtbij blijven als je ook belachelijk ver kunt gaan?

In 2017 maakte ik mijn eerste reis naar Zuid-Amerika, met Chili als bestemming. De aanleiding was onverwacht simpel: een ontmoeting met twee Chileense vrouwen in Thailand, die mij en mijn toenmalige partner spontaan uitnodigden om hun land te bezoeken. We zeiden volmondig ja, niet wetende dat dit het begin zou zijn van een onvergetelijk avontuur, dat me dieper raakte dan ik ooit had verwacht.

Bij aankomst in Santiago de Chile werden we hartelijk ontvangen door onze vrienden. Na het droppen van onze backpacks in hun huis, doken we meteen de stad in voor een eerste echte maaltijd. Een van de memorabele plekken was Cerveceria Kunstmann, waar ik genoot van een Crudo (vergelijkbaar met steak tartare) en een koud lokaal biertje. De zon zakte langzaam achter de Andes terwijl we proostten op nieuwe vriendschappen en ongeschreven plannen. Deze eerste kennismaking met de Chileense cultuur en gastvrijheid smaakte letterlijk én figuurlijk naar meer.

De dagen die volgden, brachten ons van de kleurrijke straatjes van Valparaíso tot de uitgestrekte wijngaarden van de Casablanca Vallei. Overal ontmoetten we mensen die hun verhalen met ons deelden, van trotse wijnmakers tot straatkunstenaars. Deze reis naar Chili was niet alleen een ontdekking van een nieuw land, maar ook een persoonlijke reis vol verrassingen, waardevolle ontmoetingen en kleine momenten die groot bleken te zijn. Het liet me zien hoe onverwachte connecties je leven kunnen verrijken en leiden tot herinneringen die je voor altijd bijblijven.

Praktische zaken

Visum: Als Nederlander heb je geen visum nodig voor een verblijf tot 90 dagen.
Toeristenkaart: Krijg je bij aankomst en moet je bewaren tot vertrek.
Laagjes: Chili heeft 4 seizoenen in één land: van woestijn (Atacama) tot gletsjers (Patagonië).
Auto huren: Vooral aan te raden in de Atacama of Patagonië voor vrijheid.

In de middag landden we eindelijk in Santiago de Chili. Yes, we zijn er! Op het vliegveld werden we warm onthaald door onze vrienden — zo’n fijn weerzien. We dumpten onze backpacks en doken meteen de stad in voor wat eten, want tja… eerst fuelen, dan avonturen!

De eerste paar dagen trokken we er samen op uit. Onze vriendinnen kennen werkelijk elk hoekje van Santiago (en ver daarbuiten), dus we werden overal naartoe meegenomen. Van verborgen pareltjes tot lokale favorieten — wat een luxe om met zulke gidsen op pad te zijn!

Mijn eet- en drinkervaringen

Cerveceria Kunstmann: Hele leuke plek. Lekker buiten zitten met een snack en een biertje. Ik bestelde hier een Crudo (vergelijkbaar met een steak tartare) en een lekker koude cerveza.
Azotea Matilde: Een fantastisch restaurant met een adembenemend uitzicht over Santiago! We bestelden octopus met knapperige chips, een frisse ceviche van zalm, een heerlijke ceviche van tonijn met avocado, en grote garnalen geserveerd met zoete aardappelfriet. Elk gerecht was een traktatie voor de zintuigen! Hier had je – klaarblijkelijk – ook de beste pisco sour van Zuid-Amerika…
Mestizo: Wow, wat een prachtige gerechten! En echt, wat een fijne plek om te zitten. Het restaurant ligt midden in een park, naast een groep flamboyante flamingo’s. Dit restaurantje blijft me nog steeds bij, zo heerlijk! Als start kregen we fantastische broodjes met een verrassend lekkere dip. Op zo’n moment weet je eigenlijk al meteen of het restaurant iets bijzonders is. De ceviche van zalm was absoluut de beste die ik tijdens mijn hele reis heb gegeten. Daarna kwam een pasta met octopus, gevolgd door een ceviche van garnalen. Het was een feest voor de smaakpapillen!
Quitral: Leuk restaurantje midden op een gezellig plein. Hier aten we biefstuk van de grill, zeebaars van de grill en… natuurlijk: ceviche als voorafje.
Tiramisu: Wat een lekkere sfeer op het terras. Mensen hingen met armen en benen uit het terras, daar houden we van. Hier bestelden we een lekkere pasta en als appetizer een caprese met natuurlijk echte buffelmozzerella. En natuurlijk de pisco’s (pisco sour) niet te vergeten.
Sushi’s Tosos: heerlijke sushi afgehaald en opgegeten in het appartement van één van de meiden.

Mijn bezienswaardigheden en activiteiten

Cerro San Cristóbal: Het beeld torent hoog boven de stad uit en biedt een waanzinnig uitzicht over Santiago, met de Andes op de achtergrond als indrukwekkend decor. Wij gingen met de fiets naar boven, maar je kan ook wandelen of de kabelbaan nemen. Bovenop staat een enorme witte Maria-beeld en een klein kerkje, waar locals en reizigers even stilstaan. Perfect voor een rustmomentje (of een geweldige foto!). En vergeet niet: op de weg naar beneden kun je stoppen voor een mote con huesillo — een typisch Chileens drankje met tarwe en gedroogde perzik. Klinkt gek, smaakt verrassend lekker!
Mercado Central: Zodra je hier binnenloopt, komt de geur van verse vis je al tegemoet. Maar geen fijne geur, het is echt een rottende geur. De meiden waarschuwden ons al, maar ja over geur valt te twisten dus je wilt het zelf ook kunnen beoordelen.
Barrio lastaria: Dit is een charmante, kunstzinnige wijk vol boetiekjes, galeries, straatmuzikanten en gezellige pleintjes. Hier hangt een relaxte sfeer en het bruist van de creativiteit. Overal kom je leuke cafés en wijnbarretjes tegen, en op straat staan vaak kraampjes met tweedehands boeken, sieraden en kunst.

Op zo’n 1.5 uur rijden van Santiago ligt het mooie kleurrijke havenstadje, Valparaíso, aan de Pacifische kust. Veel steile heuvels, street art en historische kabelbaantjes. We hadden niet veel tijd, want we zouden diezelfde dag naar zPuerto Natales (het zuiden) vliegen dus we gingen er alleen lunchen, maar het was het flitsbezoek waard.

Mijn eet- en drinkervaringen

Restaurant Fauna: Ik dacht: “Hoe erg kunnen die heuvels nou zijn?” Nou… halverwege begon m’n leven aan me voorbij te flitsen, m’n benen voelden als gekookte spaghetti en m’n maag schreeuwde om aandacht. Maar net toen ik dacht dat ik het nooit zou halen, BAM — daar was het: een uitzicht zo spectaculair dat het bijna applaus verdiende, en eten zó lekker dat ik er spontaan weer energie van kreeg om nóg een heuvel te beklimmen (maar dat deden we natuurlijk niet). En ja hoor, weer heerlijke ceviche, maar ook een lekkere quinoa salade en een broodje pollo.

Mijn bezienswaardigheden en activiteiten

Playa el sol: Een mooi strand met goud zand en een rustig water.

Het zuidelijkste puntje waar ik tot nu toe ooit ben geweest, de verste plek van huis: 13.671km. Puerto Natales is een sfeervol stadje in het zuiden van Chili, gelegen aan de fjord Última Esperanza en omringd door indrukwekkende bergen en wateren. Het dient als toegangspoort tot het wereldberoemde Torres del Paine National Park, hét paradijs voor wandelaars, fotografen en mensen die denken dat ze fit zijn (spoiler: ik dus niet). Maar voor we ons in dat natuurgeweld stortten, besloten we eerst het stadje te verkennen — en dat was allesbehalve een straf. Maar, het was koud brr. Gelukkig hadden we ons goed voorbereid en allemaal laagjes mee genomen.

Mijn eet- en drinkervaringen

Baguales Brewpub: Alsof je in een film van Quentin Tarantino zit: de eerste brewpub van Patagonië, sinds 2010. En ze hadden er zelfs Chimay!
Espacio Ñandu: Het restaurant serveert Chileense gerechten met zeevruchten zoals zalm, sint-jakobsschelpen en koningskrab. Het heeft een beetje de uitstraling van een VVV-kantoor, en dat komt omdat het ook een toeristeninformatiepunt is. Maar ondanks die functionaliteit heeft het een hele gezellige sfeer en wordt er goed gegeten. Wij bestelden een koningskrabsalade met avocado, die geserveerd werd met sla, zodat je de avocado en salade erin kon doen. Eenvoudig, maar ontzettend puur. Ook bestelden we een ham-kaas tosti, zonder korstjes 😄. Wel heel lekker, gebakken in boter 🤫.
Viejo Lobo: Typisch Chileens gerecht, wat je echt moet proberen, is Completos (de Chileense hotdog). Waar kan dat beter dan bij een lokale Completos-kraam, waar ze de tijd niet nemen voor fancy bordjes, maar gewoon doen waar ze goed in zijn? Het is zo’n ervaring die je meteen in het moment trekt: je pakt die hotdog uit het vuistje, de geur van de geroosterde worst komt je tegemoet, en je weet: dit wordt lekker. De avocado, de dikke laag mayonaise, de tomaten en soms een beetje pittige saus – alles zit er op alsof het speciaal voor jou is gemaakt. En ja, je handen zijn helemaal vies, maar wie geeft daar nou om als je zo’n smaakbom naar binnen werkt? Het is eenvoudig, maar oh zo goed. En eerlijk, na de eerste hap vraag je je af waarom je dit niet veel eerder hebt ontdekt!
Last Hope Distillery: Ja, zo voelde wij ons ook na een aantal cocktails. Gelukkig was er brood met dips, hamburgers en snacks. De distilleerderij heeft een gezellige, speakeasy-achtige sfeer, met een interieur dat barrels en distillatieapparatuur tentoonstelt.
Café Kaiken: Dit was voor mij een verborgen parel die mijn ervaring in het stadje echt compleet maakte. Gelegen in het hart van de stad, heeft dit café een warme en uitnodigende sfeer die je meteen het gevoel geeft dat je bij vrienden binnenloopt. Het is de perfecte plek om even te ontsnappen aan de kou van Patagonië en te genieten van een heerlijk comfort-food zoals pasta carbonara, gegrilde zalm met paarse aardappelen en gegrilde groenten en pasta bolognese.
Rio Serrona: We kwamen hier eigenlijk per toeval terecht. Het nationaal park Torres del Paine was gesloten vanwege het slechte weer en de kans op ongelukken, dus we moesten onze plannen omgooien. Op zoek naar een alternatief kwamen we dit hotel tegen, waar je ook zou kunnen paardrijden – dat klonk perfect. Maar helaas, ook dat werd afgelast vanwege het weer. Uiteindelijk heb ik een garnalensalade met avocado besteld. Simpel, maar precies wat ik nodig had op dat moment.

Mijn overnachtingen

Hostal Camino de Santiago: Dit gezellige hostel wordt gerund door Paula en Jose Mari, een Chileens-Spaanse familie die hun droom van reizen heeft waargemaakt door dit bijzondere project op te zetten. Jose Mari komt uit Navarra, langs de beroemde Camino de Santiago, en brengt de gastvrijheid van zijn regio naar Puerto Natales. Het hostel heeft 11 kamers, elk geïnspireerd door een stad langs de Camino, en een gezellige restaurant waar Spaanse, Venezolaanse en Chileense gerechten worden geserveerd. Het familiegerichte team zorgt ervoor dat je je helemaal thuis voelt, met een uitstekende service en heerlijke ontbijt.

Mijn bezienswaardigheden en activiteiten

Torres del paine, National Park: Torres del Paine National Park is absoluut een van de meest adembenemende plekken die ik ooit heb bezocht. Vanaf het moment dat je het park binnenkomt, word je overweldigd door de indrukwekkende bergen, kristalheldere meren en uitgestrekte valleien. Het lijkt wel alsof de natuur hier in zijn puurste vorm is bewaard gebleven. De torens, de iconen van het park, zijn werkelijk magisch. De eerste keer dat je ze ziet, lijkt het bijna onwerkelijk hoe groot en majestueus ze zijn. Het uitzicht vanaf het Base Torres is onbeschrijfelijk – de klim naar de top was uitdagend, maar het uitzicht dat je ervoor terugkrijgt, maakt alles meer dan de moeite waard. Het gevoel van voldoening als je daar staat, omringd door de stilte van de natuur, is iets wat je niet snel zult vergeten. Naast de torens heeft het park zoveel te bieden. De gletsjers, zoals de Grey Glacier, zijn indrukwekkend en het wandelen langs de meren met hun schitterende blauwe wateren is iets wat je in geen enkele andere omgeving zult ervaren. De diversiteit aan flora en fauna is ook enorm; ik heb tijdens mijn trektochten verschillende dieren gespot, van guanaco’s tot condors en zelfs een puma! De wandelroutes in Torres del Paine variëren van korte dagtochten tot de beroemde W-trek en O-circuit, die je diep het park in brengen. De routes zijn goed aangegeven en goed onderhouden, maar het is belangrijk om goed voorbereid te zijn, want het weer kan snel omslaan. Ik had de kans om de W-trek te doen en de uitzichten waren op elke hoek weer anders. Elke stap bracht me dichter bij de wonderen van de natuur, en ik voelde me klein in vergelijking met de grootsheid van het landschap om me heen.
Bezoek de Muelle Histórico (Historische Pier): Deze pier biedt een prachtig uitzicht over het water en is een rustig plekje om te wandelen en te genieten van de omgeving. Het is ook een interessant stukje geschiedenis van de stad.

Van Puerto Natales vlogen we weer terug naar Santiago, waar we afscheid namen van de meiden. Want ja deze moesten immers het bruto binnenlands product draaiende houden. En we vlogen door naar Pucón. Dit charmante stadje ligt in het zuiden van het land, aan de voet van de actieve Villarica-vulkaan en aan de oevers van het prachtige Lago Villarrica. Pucón heeft een gezellige, bijna alpine sfeer met houten huisjes, goede restaurants, leuke cafés en een levendige hoofdstraat.

Mijn eet- en drinkervaringen

Mama’s & Tapas: Het menu biedt een mix van gegrild vlees, zeevruchten en tapas. De porties zijn royaal en de kwaliteit wordt geprezen. Daarnaast is er een ruime keuze aan cocktails en lokale bieren. Perfect voor een middagborrel. We dronken hier een biertje en bestelden een apperetiefje (salade carprese op toast).
La Maga Uruguayan Steakhouse: Dit restaurant bestaat om z’n authentieke Uruguayaans-Argentijnse barbecuegerechten. Op aanraden van mijn vriendin, bestelde we Tenderloin steak with Roquefort Sauce en Filet Mignon.
Fioritini: We hadden gewoon zin in Italiaans, en het kwam precies op het goede moment. Dus bestelden we een pasta puttanesca en gegrilde zalm, met een frisse couscoussalade en verse munt erbij. Simpel, maar onmiskenbaar lekker.
Cafe De La P: Bij Café De La P voelt het alsof je even een warm bad instapt — maar dan met de geur van versgebakken taartjes en huisgemaakte chocolade in de lucht. We streken neer aan een knus tafeltje bij het raam, waar het zonlicht zacht op de houten vloer viel. Naast de vitrine vol kleurrijke taartjes (die je bijna niet durft op te eten omdat ze zo mooi zijn), besloten we ook iets hartigs te proberen. De sandwich pollo kwam op een knapperig stuk brood, rijk belegd met malse kip, frisse sla en een romige saus die alles samenbracht. En de pompoensoep? Die was fluweelzacht, licht kruidig en verwarmend tot in je tenen. Alles klopte: de smaken, de sfeer, de glimlach van de bediening. Een plek om te onthouden — en om terug te komen, het liefst snel.
D’Toros: Dit is weer een culinair juweeltje dat de rijke smaken van het zuiden van Chili tot leven brengt. Dit gezellige bistro-restaurant combineert traditionele Chileense gerechten met een moderne flair, geserveerd in een warme, intieme sfeer. We hadden allebei een gerechtje met garnalen, yum.

Mijn overnachtingen

Lucky’s Hostel: Dit hostel was een tip van een vriendin, en ik ben zo blij dat ik haar heb gevolgd. Het is pas sinds een jaar open, maar wat een heerlijke plek! Het ligt op een korte wandeling van het centrum, zo’n halve kilometer, maar het voelt echt als een rustige oase. Met een enorme tuin en privé-kamers waar je lekker kunt ontspannen, is het de perfecte plek om even tot jezelf te komen. Het heeft echt die warme, authentieke sfeer die je zoekt als je op zoek bent naar iets bijzonders. Ze hadden ook een steenoven voor het maken van pizza. Het wordt gerund door twee reizigers, dus ze weten precies wat je nodig hebt.

Mijn bezienswaardigheden en activiteiten

Villarica-vulkaan beklimmen: Het beklimmen van de Villarrica-vulkaan was één van die ervaringen die ik nooit zal vergeten — zo’n avontuur dat ergens tussen angst, bewondering en pure euforie zweeft. Nog vóór zonsopgang stond ik in m’n lagen thermokleding, gespannen en enthousiast tegelijk, met m’n pickel in de hand en de besneeuwde top ver boven me. Elke stap in de knarsende sneeuw was een gevecht tegen de helling, de kou en m’n eigen gedachten (“waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen?”). Maar dan draai je je even om, en zie je het uitzicht… De meren glinsteren beneden, de lucht kleurt langzaam oranje en paars, en je beseft: ik ben hier echt.
Thermale baden: De termale baden in Pucón waren voor mij als een warme omhelzing na dagen vol avontuur. Na de klim op de Villarrica en wandelingen door bossen en vulkanische landschappen, voelde m’n lichaam stijf en vermoeid — en precies op dat moment kwamen die baden als geroepen. Ik herinner me hoe ik m’n voeten langzaam in het warme water liet glijden, met om me heen alleen maar natuur: varens, dampende stenen, en het zachte geruis van een rivier in de verte. De lucht was koel, zelfs een beetje mistig, maar dat maakte het contrast met het hete water juist extra bijzonder. Je voelt de spanning letterlijk uit je spieren trekken. Wat het voor mij echt magisch maakte, was het besef dat deze warmte uit de aarde zelf komt — een soort oerkracht die je omarmt en heelt. Ik lag daar, onder de open hemel, kijkend naar de stijgende stoom en dacht: ja, dit is precies wat ik nodig had. Geen wellnessresort of fancy spa die hieraan kan tippen. Puur, rauw en echt.
Nationaal park Huerquehue: Dit voelde voor mij als een plek waar de tijd even stilstaat. Het begint al met het pad omhoog, waar je langzaam de drukte achter je laat en wordt opgenomen door het bos — vol eeuwenoude bomen die als wachters over het landschap staan. Huerquehue is geen park dat je zomaar “doet” of afvinkt. Het is een plek die je voelt, in je benen en in je hart. Een herinnering die blijft hangen als de geur van nat mos en dennennaalden na de regen.

Vanaf Pucón naar Capitán Pastene is het zo’n 3,5 uur rijden. We hadden een huurauto, dus dat is ideaal. Capitán Pastene voelde als een onverwachte reis naar Italië, midden in Chili. Kleine straatjes, pastawinkels met vers gemaakte tortellini, en overal die warme geur van knoflook en rozemarijn. We aten huisgemaakte prosciutto met een vleugje merkén – een heerlijke mix van Modena en Mapuche.

Mijn eet- en drinkervaringen

L’Emiliano Cabañas-Ristorante: We zaten aan een houten tafel, verscholen onder druivenranken, met een glas rode wijn in de hand en een bord dampende Tortelli al Funghi en Tagliatelle al Ragú met Parmezaanse kaas voor ons. Alles hier is met zoveel liefde gemaakt – je proeft het in het eten, je voelt het in de sfeer. De tweede avond kwamen we hier weer terug, want waarom ergens anders heen gaan als het hier zo goed is? We bestelden de heerlijke pasta bolognese, bereid door Nonna zelf.

Mijn overnachtingen

L’Emiliano Cabañas-Ristorante: L’Emiliano was zo’n plek waar je niet gewoon aankomt – je landt. Na uren door het Chileense binnenland rijden, doken ineens die rustieke houten bungalows op, midden tussen de heuvels. Geen poeha, geen opsmuk, gewoon goed. De kamer rook naar hout en schone lakens, en op het terras stond een fles rode wijn al klaar. En het mooiste? Het voelde alsof niemand ons hier hoefde te vinden.

Mijn bezienswaardigheden en activiteiten

Fabrieken van pasta en vleeswaren: Een van de mooiste ervaringen in Capitán Pastene vond ik het bezoek aan de kleine, ambachtelijke pastafabrieken en vleeswarenmakers. Bij Anita Covili liep ik letterlijk tussen de geuren van versgerolde pasta door, terwijl ze met zoveel liefde en precisie haar traditionele recepten tot leven bracht. Even verderop, in de hamkelder van Don Primo, hing de lucht vol met de rijke, zoute aroma’s van gedroogde hammen – een ware tempel voor fijnproevers. Overal waar je kijkt proef je de passie en trots van generaties vakmanschap. En het mooiste? Je mag niet alleen kijken, maar ook proeven. Authentieker wordt het niet.
Viña Capitán Pastene: Wat dit wijnhuis uniek maakt, is de combinatie van Italiaanse tradities en Chileense innovatie. Opgericht door afstammelingen van Italiaanse immigranten, streven ze ernaar om wijnen te produceren die zowel het erfgoed van hun voorouders als de rijkdom van de Chileense bodem weerspiegelen. Een opvallend aspect van Viña Capitán Pastene is hun betrokkenheid bij sociale projecten. Zo hebben ze een wijngaard binnen de muren van een gevangenis in Malleco, waar ze gedetineerden opleiden in wijnbouw. Deze unieke samenwerking resulteert in wijnen met een bijzonder verhaal, zoals de “Los Confines” gemaakt van meer dan 100 jaar oude Moscatel-stokken.

We waren uitgenodigd bij de familie van onze Chileense vriendin — en geloof me, dat hebben we geweten! Vanaf het moment dat we binnenstapten, werden we overspoeld met warmte, eindeloze schalen eten en glazen die nooit leeg mochten blijven. Wat een feest! We hebben aan den lijve ondervonden dat Chilenen niet alleen weten hoe je moet genieten, maar vooral ook hoe je anderen daarin meeneemt. Eten, drinken, lachen — alles met een overvloed die je gewoon moet meemaken om het te geloven.

Mijn eet- en drinkervaringen

Bij de familie werd echt alles zelf gemaakt — en wat voor een feest! Midden op tafel prijkte een gigantische pan paella, zo groot dat je er makkelijk een heel weeshuis mee had kunnen voeden. En alsof dat nog niet genoeg was, stonden daar ook een luchtige kwarktaart met verse kersen, een mierzoete merenguetaart vol kleurrijk fruit, romige pudding met vanille-ijs en een crumble van knapperige noten. Alles straalde liefde en zorg uit. Het voelde alsof we even deel waren van hun familie, alsof we thuiskwamen in een huis vol smaken en verhalen.

Onze reis eindigde in San Pedro de Atacama — en mooier hadden we het ons niet kunnen wensen. Dit kleine, stoffige dorpje midden in de woestijn voelt bijna buitenaards. Lemen huisjes, stoffige straatjes en een hemel die ’s nachts zoveel sterren laat zien dat je gewoon even stilvalt. Hier, op deze laatste plek van onze reis, leek alles tot stilstand te komen. We reden langs eindeloze zoutvlaktes, zagen lagunes waarin flamingo’s roze vlekken waren in het blauw, en voelden de stilte van de woestijn tot in onze botten. San Pedro was niet alleen het einde van onze route, het voelde ook als een plek om alles wat we hadden meegemaakt even echt te laten landen.

Mijn eet- en drinkervaringen

Casa de Piedra Atacameña: Sommige plekken voelen meteen goed aan, zonder dat je precies kunt uitleggen waarom. Dit is er zo één. Zand onder je voeten, een vuurkorf in het midden, stoelen en hangmatten eromheen. Live muziek – gitaar, een zanger met een ruwe stem – precies de juiste soundtrack voor een zwoele avond in de woestijn. Het eten is goed, eerlijk en gevarieerd. Ik at er Crudo de res als voorafje en als hoofdgerecht Chili con carne. Perfect in combinatie met een pisco sour.
Restaurant Bon Appetit SPA: Als je in San Pedro de Atacama bent en je hebt zin in een heerlijke, niet al te dure maaltijd, dan is Bon Appetit SPA een aanrader. Het is geen chique restaurant, maar dat maakt het juist gezellig en authentiek. De sfeer is relaxed, met een eenvoudig maar warme inrichting. Het voelt gewoon als een plek waar je echt lekker kunt eten zonder poespas. De service is vriendelijk en snel, wat altijd fijn is na een dag in de woestijn. Ik at er een hele lekkere garnalencocktail.

Mijn overnachtingen

Lodge Ancor Atacama: Hier verbleven wij vijf nachten. Na een dag vol stof, zon en verwondering in de uitgestrekte Atacama-woestijn verlangde ik naar één ding: een plek waar ik mijn schoenen uit kon trappen, mijn hoofd leeg kon maken en gewoon even kon zijn. Lodge Ancar bleek precies die plek. Wat meteen opvalt, is dat het net buiten het toeristische centrum van San Pedro de Atacama ligt – dichtbij genoeg om er zo heen te lopen, maar ver genoeg om de drukte achter je te laten. De lodge is klein en rustig, met een handvol charmante bungalows, elk met een eigen terras en hangmat. Perfect voor een luie namiddag met een boek of om gewoon naar de sterren te staren (en geloof me, die hemel hier… wow). En dan is er Andres – de eigenaar. Wat een gastheer. Niet in de ‘ik-heb-een-hotelschool-gevolgd’-zin, maar gewoon oprecht vriendelijk en geïnteresseerd. Hij nam de tijd om me te helpen met excursies, vertelde over zijn favoriete plekken in de omgeving, en was altijd in de buurt zonder opdringerig te zijn.
San Pedro Domos: Dit is niet het soort plek waar je heen gaat voor roomservice of strak design. Het is eenvoudiger dan dat — en misschien juist daarom zo bijzonder. Je slaapt hier in een ruime dome-tent net buiten San Pedro de Atacama, ver weg van het stadse licht. Overdag trek je eropuit naar valleien, zoutvlaktes en geisers. ’s Avonds kom je terug en is het grootste ‘luxegevoel’ hier: een sterrenhemel die je bijna omver blaast. De domes zijn basic maar comfortabel, met een echt bed en genoeg ruimte voor je spullen. Je moet wel tegen een beetje kou ’s nachts kunnen — het is en blijft de woestijn, waar de temperatuur flink daalt zodra de zon onder is. Verwacht geen hotelservice, maar een plek waar je je even kunt terugtrekken na een dag vol indrukken. En het fijne is: je hebt die stilte, die ruimte, en die eindeloze sterrenhemel eigenlijk helemaal voor jezelf. Voor mij voelde San Pedro Domos als een tussenstation tussen avontuur en rust. Eenvoudig, maar precies goed.